Trening słuchowy metodą A.A. Tomatisa, Terapię behawioralną
i inne, wynikające z potrzeb ucznia niepełnosprawnego.
TERAPIA BEHAWIORALNA
W naszej szkole terapia behawioralna odgrywa szczególną rolę w terapii uczniów z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.
Jest to forma terapii oparta na naukowych zasadach behawioralnych i jest skoncentrowana na zmianie zachowań niepożądanych (trudnych) i nauczaniu nowych umiejętności i zachowań akceptowanych społecznie.
Dzięki terapii behawioralnej nasi uczniowie uczą się umiejętności społecznych, komunikacyjnych i samodzielności. Terapeuci, wychowawcy i nauczyciele stosują różne techniki, takie jak wzmocnienie pozytywne, kształtowanie zachowań, modelowanie i trening umiejętności społecznych.
Metoda behawioralna, zakłada, że każde zachowanie człowieka ma swoją konsekwencję, która je wzmacnia. Zachowanie zaczyna pojawiać się częściej, jeśli dzieje się po nim coś pożądanego. Dlatego bardzo ważne jest nagradzanie dziecka za prawidłowe zachowania oraz stosowanie metod, które mają wygasić zachowania niewłaściwe.
W terapii behawioralnej pożądane zachowania dziecka rozwija się za pomocą wzmocnień pozytywnych. Może nim być zarówno nagroda rzeczowa, uwaga terapeuty lub rodzica, jak również żetony, które dziecko będzie zbierać przez określony czas, aby potem wymienić na nagrodę. Wzmocnienie pozytywne musi być dostosowane indywidualnie dla każdego dziecka oraz atrakcyjne dla niego. Terapeuta musi pamiętać również o używaniu wzmocnienia w odpowiednim czasie.
Kluczową rolę w terapii behawioralnej odgrywa współpraca między szkołą a rodzicami, przede wszystkim poprzez kontynuowanie pracy terapeutycznej w domu. Takie podejście może przynieść lepsze wyniki terapeutyczne i pomóc dziecku w osiągnięciu postępów. Pozwoli również na osiągnięcie większej niezależności i lepszej jakości życia.
HORTITERAPIA
Hortiterapia to terapia ogrodem, która poprawia nastrój i obniża poziom stresu. Bazuje na naturalnej potrzebie kontaktu z naturą. Może być realizowana czynnie w postaci uprawiania i pielęgnacji roślin lub biernie – poprzez obserwacje.Hortiterapia jest dziedziną socjoogrodnictwa. Bada współzależności pomiędzy ludźmi, a ogrodnictwem. Wykorzystuje je do tego, by poprawić kondycję człowieka, stymulując wszystkie 5 zmysłów. Hortiterapia może być wykorzystywana do prowadzenia zajęć terapeutycznych bądź sensorycznych, a także do celów edukacyjnych, rehabilitacyjnych i relaksacyjnych. Terapia ogrodem jest polecana osobom starszym, chorym na depresję, a także niedosłyszącym i niedowidzącym. Fantastycznie sprawdza się jako metoda pracy z dziećmi z trudnościami w szkole, w tym z diagnozą ADHD, spektrum autyzmu, niepełnosprawnością intelektualną.
W naszej szkole prowadzona jest hortiterapia. Uczniowie dbają o posadzone rośliny zarówno w ogrodowej szklarni jak i na rabatach. Chętnie zbierają plony w postaci pomidorów, ogórków, rzodkiewki, pomidorków koktajlowych, zielonej cebulki, szczypioru, lubczyku, kopru. Szkołę zdobią rabatki z tulipanami, żonkilami, hiacyntami, bratkami. Na zajęciach uczniowie wykonują naturalne stroiki świąteczne, palmy wielkanocne, ozdoby.
WARSZTATY KULINARNE
Warsztaty kulinarne to cenne doświadczenie dla naszych uczniów, zarówno dla zmysłów jak i podniebienia.
Dzięki warsztatom kulinarnym dzieci rozwijają nawyki racjonalnego i zdrowego odżywiania. Nabywają umiejętności planowania i organizowania swoich działań, rozwijają swoją kreatywność, samodzielność, sprawność manualną, mają świetną okazję zapoznać się z zasadami savorir-vivre przy stole. Podczas przygotowywania posiłków dzieci mogą ćwiczyć motorykę małą, liczenie, mierzenie, a nawet czytanie. Wspólne gotowanie integruje całą grupę. Pozwala również na poznanie nowych produktów i smaków co z kolei rozwija ciekawość świata dziecka.
Uczniowie chętnie szykują swoje ulubione potrawy, ale przygotowują także poczęstunki na specjalne okazje i święta szkolne.
DOGOTERAPIA
Dogoterapia to jedna z najpopularniejszych form terapii z udziałem zwierząt. Polega ona na włączeniu odpowiednio przeszkolonego psa w proces rehabilitacji dzieci i osób dorosłych. Czworonóg w tym przypadku odgrywa rolę niezastąpionego pomocnika, który wspomaga terapeutę. Dogoterapia bazuje na więzi, jaka tworzy się między pacjentem a psem, wykorzystuje wielokierunkowe oddziaływanie czworonogów na ludzi.
Podczas zajęć dogoterapeutycznych w naszej szkole wykorzystywane są ćwiczenia socjalizacyjne, psychologiczne oraz wspomagające rozwój. Najczęściej są one połączone z zabawą. Uczniowie uczą się m.in.: jak witać się z psem, nazywać jego części ciała, wydawać komendy, czesać, określać własne położenie względem czworonoga, naśladować ruchy zwierzęcia.
Kontakt z psiakami wpływa pozytywnie na wszystkie sfery ludzkiego życia. Czworonożni terapeuci swoją cierpliwością, beztroską i radością doskonale motywują do ćwiczeń. Psy łagodzą stres, ułatwiają znoszenie własnych niepowodzeń i zwiększają radość płynącą z postępów. W ich obecności wielu osobom łatwiej otworzyć się na kontakty społeczne. Interakcje z psami to niewyczerpane źródło stymulacji, zachęta do spontanicznych zachowań, aktywności ruchowej i umysłowej.
Głaskanie czworonogów wpływa na wydzielania neuroprzekaźników i hormonów. Dzięki kontaktowi dotykowemu ze zwierzęciem zwiększa się wydzielanie endorfin, a spada poziom kortyzolu i adrenaliny. Ma to bezpośredni wpływ na poprawę nastroju.
HIPOTERAPIA
Hipoterapia to metoda rehabilitacji psychoruchowej, która odbywa się przy udziale koni. Ma zastosowanie w każdym wieku, jednak wykorzystywana jest szczególnie w rehabilitacji dzieci i młodzieży. Dla najmłodszych, kontakt z koniem jest często niezastąpionym źródłem pomocy, dlatego w naszej szkole wykorzystujemy możliwości i korzyści płynące z obcowania z tymi zwierzętami. Dzięki hipoterapii uczniom może być łatwiej pokonywać lęki, budować więzi, wyrażać swoje emocje i komunikować się ze światem. Rehabilitacja poprzez hipoterapię pomaga dzieciom z diagnozą autyzmu, niepełnosprawnością intelektualną czy nieprawidłowym wzorcem chodu.
Cała sesja trwa zazwyczaj około pół godziny i zaczyna się od zapoznania dziecka z koniem z ziemi – jest to etap powstawania więzi emocjonalnej i pokonywania lęków. Uczniowie uczestniczą wtedy w czesaniu konia, głaszczą go i oswajają się z obecnością dużego zwierzęcia, w stosunku, do którego nierzadko na początku bywają nieufni. Po wstępnym zapoznaniu, dziecko sadzane jest na konia. Podczas jazdy, terapeuta prosi o wykonywanie różnych ćwiczeń – dotykanie konia w konkretnych miejscach podczas jego ruchu i przyjmowanie określonych pozycji ciała przez ucznia.