TERAPIA LOGOPEDYCZNA
Terapia mowy to metoda leczenia, której celem jest ocena i pomoc osobom cierpiącym na zaburzenia mowy i problemy z komunikacją.
Specjalistami prowadzącymi terapie są logopedzi, którzy pracują w dziedzinie patologii mowy.
Naszym zadaniem jako terapeutów mowy i języka jest ocena oraz leczenie zaburzeń głosu, zaburzeń połykania i problemów z komunikacją.
Jako terapeuta mowy używam rożnych technik by poprawić zdolność uczniów do poprawnego komunikowania się w jego naturalnym środowisku społecznym niektóre z tych metod to :
-Zajęcia językowe, które usprawniają narządy mowy do porozumiewania się,
-Terapia artykulacji usprawniająca i korygująca zaburzone głoski w wyrazach i zdaniach,
-Terapia ortofoniczna, która udoskonala funkcjonowanie mechanizmów mowy,
-Terapia oddechowa czyli nauka ekonomicznego zużywania powietrza w trakcie mówienia oraz wydłużanie fazy wydechowej czyli utrwalanie nawyku oddychania torem nosowym podczas spoczynku przy zamkniętych ustach ,
-Terapia fonacyjna ma na celu doskonalenie umiejętności kierowania własnym głosem,
-Terapia logorytmiczna to ćwiczenia muzyczno- ruchowe i słowno- ruchowe a ich składnikiem wiodącym jest rytm. Kształcą one ruchy całego ciała, co ma pośredni wpływ na ruchy narządów mowy oraz wyrabiają poczucie rytmu umożliwiającego prawidłowe stosowanie prozodii mowy czyli melodii, akcentu, rytmu czy wrażliwości na muzykę. Logorytmika jest pomocna terapią w pracy nad doskonaleniem i korekcją mowy.
-Terapia kształtująca słuch fonemowy czyli umiejętność różnicowania dźwięków mowy służąca do odróżniania znaczeń wyrazów. Celem ćwiczeń jest kształcenie umiejętności różnicowania dźwięków mowy ludzkiej a także dokonywania ich analizy i syntezy.
-Terapia kinestezji artykulacyjnej- czyli umiejętności czucia ułożenia narządów mowy właściwego poszczególnym głoskom. Polega na wielokrotnych powtórzeniach danych głosek, w celu osiągnięcia pełnego automatyzmu we właściwym układaniu narządów mowy dla konkretnej głoski.
-Metoda dotyku i czucia skórnego polega na dotykaniu i odczuwaniu miejsc artykulacji czyli dotykaniu dłonią szyi aby wyczuć wibracje wiązadeł głosowych w krtani, dotykaniu skrzydełek nosa chcąc wyczuć napięcie i delikatną wibracje podczas artykulacji głosek nosowych , czuciu skórnym na dłoni co pozwala wyczuć stopień zbliżenia narządów mowy.
-Metoda masażu logopedycznego to rodzaj ćwiczeń które wykonuje się w celu regulacji napięcia w strefie ustno- twarzowej, poprawy jakości pracy narządów artykulacyjnych oraz wsparcia rozwoju mowy. Opiera się on na ugniataniu, oklepywaniu, rozcieraniu i głaskaniu zarówno twarzy jak i jamy ustnej.
W przypadku dzieci u których mowa się nie wykształciła wykorzystujemy również metody komunikacji alternatywnej program językowy Makaton czyli system gestów i symboli graficznych które wspomagają słowne porozumiewanie się.
Piktogramy, symbole Blissa które budują i poszerzają mowę niewerbalną ale również program Mówik jako dodatkowy środek który wzmacnia przekazywany dziecku lub przez dziecko komunikat, za pomocą wbudowanego syntezatora mowy uczeń wymawia hasła powiązane z symbolami. Mogą to być pojedyncze słowa lub zdania budowane jako połączenie kilku symboli. Dziecko otrzymuje tablice startowe, które następnie może dowolnie rozwijać i dostosowywać do swoich potrzeb. Moją ulubioną Metodą którą stosuję już czwarty rok w naszej placówce jest Metoda Warnkego jest to w skrócie trening słuchowy, wzrokowy i motoryczny. Założeniem metody Warnkego jest oddziaływanie podczas treningu na zmysły wzroku, słuchu i motorykę ćwiczącego. Unikatowość metody stosowanej przeze mnie wynika z zaangażowania ucznia w trening. Odpowiedzi uzyskane przez ucznia w czasie diagnozy porównywalne są do norm wiekowych oraz efektów diagnozy z poprzedniego roku szkolnego. Metoda skierowana jest do dzieci w wieku szkolnym, które mają trudności z uczeniem się, pisaniem , czytaniem mogą cierpieć na dysleksje, afazje oraz zaburzenia przetwarzania słuchowego.
Na zakończenie zajęć logopedycznych zalecam metody relaksacyjne np. muzykoterapie.
Czas trwania terapii zależy od rożnych czynników. Na przykład od wieku ucznia, stopnia nasilenia zaburzeń mowy i choroby podstawowej. Niektórzy widzą rezultaty po dość krótkim czasie , inni mogą potrzebować terapii logopedycznej przez lata. Niektórzy uczniowie doświadczają szybkiej poprawy a u innych zmiany są marginalne. W dużej mierze to zależy od stopnia nasilenia zaburzeń i od tego jak dobrze radzimy sobie z chorobami leżącymi u ich podłoża. Zazwyczaj jednak najlepiej jest rozpocząć terapie logopedyczną jak najwcześniej by uzyskać zauważalną poprawę w komunikacji.
Agnieszka Kowalczyk
neurologopeda, surdopedagog